...i nowy POCZĄTEK:)

Doprawdy  nie wiem, kiedy to zleciało. Wydaje mi się, że przecież jakby wczoraj gościłam rodzinę przy naszym stole, dopiero był karp i cała reszta pyszności...a to już kolejne święta. Zawsze mi się wydawało, że to takie marudzenie, że czas szybko ucieka...ale tak jest i ja to widzę coraz bardziej. Dopiero sama jeździłam na święta do dziadków, pachniała choinka,a babcia - nie wiedzieć czemu - wzruszała się przy wigilijnej wieczerzy, tak przecież niedawno. Dzisiaj samej mnie się łezka w oku kręci w ten wyjątkowy czas. Idzie nowe, a wraz tym małym dzieciątkiem nowe nadzieje, plany, pomysły i...siła. 

Zwykle jest wiele podsumowań, przemyśleń i mnie to też nie omija. Zawsze wniosek mam ten sam: jest dom, rodzina - jest power. Nic bez moich chłopaków. Cały świat zamknięty w dwóch osobach...nawet jak im czasem poziapię (która z nas nie ziapie?), to przecież wszystko dla nich, wokół nich i w nich. Mączusie.

Dzisiaj pierwszy raz od jakiegoś czasu miałam w ręku aparat fotograficzny. Boże, już jakoś zapomniałam jak bosko jest łapać chwile w kadr. Odeszłam (nie wiedzieć czemu) ostatnio od tego, albo sporadycznie telefonem coś pstryknę, a to jest czaderskie. I dziś właśnie połapałam  trochę słońca, obeszłam w spokoju ogród i przeżyłam dzień BEZ POŚPIECHU i poganiania samej siebie. Czasem muszę się zatrzymać, przewartościować, zastanowić się. I dzisiaj miałam taki dzień. Pośród krokietów, pierników, serników i śledzika myśli biegły swoim spokojnym torem. Lubię. Poza tym ostatnimi czasy jakoś mi było 'bez energii', pogoda wariuje i mój organizm mi lekko daje znak, żeby o niego trochę zadbać - co niniejszym czynię:):):) solidnie. W ogóle wszystko wariuje za oknem. Długie słońce, jak jesienią...a na krzewach i drzewach dosłownie pąki. Boję się, że wybuchnie to wszystko kolorami i kwiatami, a potem trach i świat się zmrozi. Dosłownie ogród głupieje, bo zamiast spać, wszystko zaczyna żyć pełną parą!!!

Zawsze w ten świąteczny czas ogarniam myślami wszystkich tych, których brakuje przy wigilijnym stole. Myślę o tych, którzy odeszli, którzy są daleko - ja mam ich blisko, mam w pamięci. Zawsze myślę o tych, którzy są w szpitalach, albo sami siedzą w domach przy szklance herbaty. I jeśli by się dało, to bym ich wszystkich posadziła przy swoim stole. I byłoby śmiechu dla wszystkich pod sam sufit, i każdy by zjadł krokieta, czy piernik:)::):) A potem sernik, choć siedzi jeszcze w piekarniku:):):):) To wszystko jednak nie jest możliwe, ale myślą o nich się dzielę.

A jak kochani Wasze przygotowania do świąt? Pichcenia koniec? U nas zapachy się roznoszą po całym domu, choinka cudowna, i jest wreszcie ten wyczekany przeze mnie spokój...naprawdę wytęskniony spokój ducha. Przeglądam zaprzyjaźnione blogi, domy piękne, każdy publikuje swoje przemyślenia, pomysły na życie wraz z nadchodzącym nowym rokiem i tak właściwie to każdy zawsze chce tego samego - zdrowia, siły na każdy dzień, radości i jak najmniej życiowych przeszkód na swojej drodze. A Wasze numer jeden marzenia? Życzenia? Podzielcie się w wolnej chwili.

Kochani, na ten świąteczny czas życzę Wam wszystkim uśmiechu po pachy, samych pyszności na stole, wielu spotkań z rodziną i spełnienia najskrytszych marzeń. A najważniejsze, życzę zdrówka, a reszta sama się zrobi:) Na koniec nasza choineczka, biało-srebrna z tym roku. Ahoj, zaraz wybije północ, pora odpocząć. Papa kochani. Wasza Zylwijka.